Blog
Een gesprek…
11 november 2020
Vorige week sprak ik een collega. Nou ja spreken…
Eerst was er een gesprek, maar dat liep al snel uit op een verhitte discussie.
Het begon met zijn vraag aan mij wat ik van de hele corona aanpak vond. Of ik het eens kon zijn met de maatregelen die het kabinet en het RIVM ons oplegde. En of ik mij zou laten vaccineren als het corona-vaccin vrijgegeven werd.
Ik probeerde een genuanceerd antwoord te geven en legde uit dat ik de keuzes snapte.
Met de beperkte, maar zich steeds verder uitbreidende, kennis over het COVID-19 virus en de algemene reguliere medische visie bij dit soort problemen kan ik het RIVM volgen en ook een kabinet die de adviezen opvolgt en uitvoert. Maar gezien mijn kennis en visie heb ik ook een aantal bedenkingen over de benadering van zowel de visie op deze ernstige virale infectie als ook over de aanpak.
Maar schijnbaar wordt er momenteel niet van je verwacht om genuanceerd te zijn. Je bent of voor het RIVM-beleid of je bent faliekant tegen.
Hij vroeg zich hardop af hoe ik met mijn opleiding in de Chinese geneeskunde nou zoiets kon zeggen. En, voegde hij hieraan toe, jij gaat in januari ook nog een nascholing over de praktische toepassing van de Shang Han Lun geven. Notabene over infectieziekten zoals COVID-19.
Ik zag hem steeds bozer worden en ook steeds meer teleurgesteld. Hij had echt anders van mij verwacht. En nu hij toch op dreef begon te komen, maakte hij het ook maar meteen groter.
Dit was nou precies wat er aan de hand was: wij werden niet gehoord en niet serieus genomen door de reguliere geneeskunde en de zorgverzekeraars en de wetenschappelijke onderzoekers. “Zij” moesten niet zo neerbuigend doen tegen Chinese geneeskunde… tegen het hele alternatieve geneeskundige veld… “Zij” zouden eens de moeite moeten nemen om “echt” naar ons te luisteren, zodat ze zouden kunnen begrijpen wat wij de gezondheidszorg te bieden hadden.
Ik was verbaasd over zijn frustratie. Zo kende ik hem echt niet.
Ik ben het met hem eens dat het heel goed zou zijn als “zij” de moeite zouden nemen om met ons in gesprek te gaan.
“Echt” inhoudelijk in gesprek.
Omdat ik denk dat we zeker iets kunnen bijdragen aan de oplossingen van veel hedendaagse gezondheidsproblemen, inclusief de corona pandemie.
Maar voor een “echt” gesprek heb je twee partijen nodig. Behalve de luisteraar ook de spreker.
Mijn ervaring is dat er in de medische wereld steeds meer artsen en onderzoekers zijn die willen luisteren, maar dat wij als spreker niet de taal hebben om de boodschap over te brengen. Als wij willen dat “zij” ons begrijpen, mogen wij niet verwachten dat “zij” zich eerst onze taal en ons paradigma eigen maken. Maar zullen wij eerst zelf moeten leren helder en duidelijk te communiceren. Om een taal uit een andere cultuur en uit een andere tijd om te zetten naar een taal die toegankelijk en begrijpelijk is voor een westerse cultuur in de 21e eeuw, ZONDER de kern van de Chinese geneeskunde, zoals deze in de klassieke teksten zijn beschreven, te beschadigen.
Laten we proberen het model van infectie ziekten uit de Shang Han Lun te begrijpen en te vertalen met de hedendaagse kennis van het immuunsysteem en de embryologische en foetale ontwikkeling uit de systeembiologie.
Mijn ervaring is dat wanneer ik op deze manier probeer te communiceren met mensen uit het reguliere gezondheidsveld, ik in ieder geval de welwillendheid heb en meestal zelfs een geïnteresseerd luisterend oor.
Het is bijna dezelfde bereidheid die ik ervaar als ik in Zweden met mijn knobbeltjes Zweeds een koffie probeer te bestellen in plaats van dat ik meteen maar in het Engels begin…
